Wim van Sijl

Vic Joseph (1945) studeerde in de jaren ’60 History of Art and Architecture aan de Cambridge University en studeerde van 1977-’80 als conceptueel kunstenaar aan de Jan van Eyck Academie Maastricht. Sindsdien ontwikkelde hij vernieuwende concepten in vorm, beeld en betekenis.
Begin jaren ’80 realiseerde hij enkele kunstwerken als inspiratiebron voor het ‘bespiegelende’ denken. Met humor analyseerde hij hiermee de beeldende kunst en drong door in de zelfverwijzing van het denken over het denken. 
Zo liet hij een levensechte pop met brilletje heel intensief naar zichzelf kijken. Hierdoor ontstond een vereenzelviging met de beschouwer. De waarnemer werd door de houding en de humoristische uitstraling van de pop als ware het denken binnen getrokken.
Zo werkten ook zijn ‘zelfverwijzende’ beelden zoals Concrete Object, Reflection en Carpet. Hier wordt het spel van woord, letters en betekenis gevat in dié materie waar het woord over spreekt: bijvoorbeeld het woord CARPET uitgesneden in vloerbedekking. Geen moeilijke abstracties maar hele eenvoudige uitspraken in een kunstwerk waar de geest van de observant gespiegeld wordt. Het woord krijgt directe betekenis en komt door de speciale vormgeving in de diepere lagen van het denken terecht.
Actueel is de “Art Criticism Generator” uit 1982, een ‘intelligente machine’ die kritische commentaren levert op kunstobjecten. Wanneer dit apparaat zichzelf als kunstwerk beoordeeld is de zelfreflectie compleet en AI aangekondigd.
Coal.2 exposeert de beeldende uitspraken van Vic als ware het natuurkundige elementen van de zelfreflectie. Coal.2 zoekt naar hedendaagse reflecties op Vic’s kunstwerken. Aan u de vraag om te reflecteren, dus bel aan, mail door en reflecteer uw spiegelingen.

Tot 1 januari kun je bij Coal.2. werken van de IJsselsteinse kunstenaar Guillaume Monné bewonderen in het teken van de fruitcultuur van IJsselstein.
IJsselstein bezit een unieke openbare fruitcollectie. Met 800 verschillende soorten appel- en perenbomen is IJsselstein ‘Fruithoofdstad van Europa’. In diverse woonwijken en parken staan in totaal zo’n 2000 fruitbomen die herinneren aan de rijke historie van de vroegere boomgaarden. Bij elke boom staat nu een info-bordje en met een app is het totale overzicht van de collectie te vinden. Landschapsarchitect George Otter initieerde vanaf de jaren ’70 het belang van de IJsselsteinse fruitcultuur. Hij integreerde de fruitbomen in de woonwijken, entte zeldzame soorten en plantte ze daarna tussen de oude soorten. Klimaat Neutraal IJsselstein (KNIJ) en de gemeente werken tegenwoordig aan de instandhouding en uitbreiding van deze unieke IJsselsteinse cultuur. 
Guillaume Monné (1957) is een IJsselsteinse kunstenaar die de fruitcultuur in zijn schilderijen levendig houdt. Als kind kwam hij aan de Achtersloot te wonen waar zijn vader een appelboomgaard had gekocht. Het leven in de natuur, het telen, snoeien en oogsten van de boomgaard was seizoensgebonden, intensief en bepalend voor Monné’s kunstenaarschap. Toen hij als 15 jarige aan Rijksacademie Amsterdam ging studeren ontwikkelde hij de verbeelding van de boomgaard. Hij vervolgde zijn kunststudie bij Ateliers 63 waar hij in aanraking kwam met Nederlandse topkunstenaars. Na zijn studietijd ging hij zijn eigen weg en verdiepte het leven van de boomgaard op indringende wijze. Monné draagt de stam, de boom, het fruit, de bladeren. Hij dwaalt in kleur. Hij schut aan het jaargetij en meandert tussen sloot en gras. Zijn losse verfstreken worden beeld, expressie en vervoering. Als hij schildert is hij boomgaard.
De vereeuwiging van de boomgaard, door Guillaume Monné en de instandhouding van de fruitcollectie, door vele vrijwilligers, vormen een samenspel van IJsselsteinse identiteit. “Dat werkt zo: de schilderijen worden toonbeelden voor de openbare fruitcollectie en andersom zal bij beschouwing van de fruitcollectie de schilderijen van Monné opdoemen en herinnerd worden”.
“Als ik zou weten dat morgen de wereld zou vergaan, dan zou ik toch vandaag nog mijn appelboompje planten” Luther ± 1530